Gdzie mnie wywiało na wakacje

Wakacje dla większości niestety niedawno się skończyły, a i ja pod koniec sierpnia wróciłam z letnich wojaży, chociaż został mi jeszcze miesiąc lenistwa.

Udało mi się znaleźć pracę na wakacje, a dokładniej była to praca na półkoloniach jeździeckich. W wyniku czego moje lato końmi było wypełnione po same brzegi. Nie, żebym narzekała c;

Udało mi się zabrać aparat i nacykać masę zdjęć, z czego ze sporej części jestem zadowolona. Widzę spory postęp w moich fotografiach, coraz częściej cały pożądany obiekt mieści się w kadrze i coraz mniej mam takich krzywulcy:

A krzywe zdjęcia to jeden z moich większych problemów, więc ta poprawa bardzo mnie cieszy. Jak już wspomniałam zdjęć narobiłam bez liku, koło tysiąca, a nie zdziwiłabym się, gdyby było ich więcej. Z tego powodu zamiast tradycyjnie wstawiać wszystkie te-które-prawie-wyszły postanowiłam pokazać jedynie najlepsze, a i tak na pewno nie udało mi się wygrzebać wszystkich, bo część zagubiła mi się wśród reszty i zniknęła w czeluściach mej niepamięci.

Wiele koni, dobre tło i odpowiednie światło - co tu dużo mówić, istny raj dla fotografa. Byłam zachwycona tym, jak maści koni współgrają z otoczeniem, z resztą sami możecie to ocenić. Wiecie, że nie jestem zbyt skora do edycji zdjęć, w tym poście kolory podrasowałam tylko w dwóch przypadkach (oba zdjęcia z resztą podpisałam cx).

Ale, ale, post nie miał być przecież o zdjęciach.

Po raz pierwszy miałam stricte ,,końskie" wakacje. Zawsze jakoś tak wychodziło, że w lato nie jeździłam prawie w ogóle. Nietrudno się chyba domyślić, że tegoroczna odmiana bardzo mnie cieszy c;

Miałam okazję spróbować nowych rzeczy, zobaczyć jak wygląda opieka nad kobyłą ze źrebakiem i samym malcem, byłam w terenie, a przeszkód skoczyłam chyba więcej, niż w całym mojej dotychczasowej karierze jeździeckiej. Jeżeli dodać do tego, że trafiłam na naprawdę wymarzonego pracodawcę, to raczej nietrudno uwierzyć, że wprost nie chciałam stamtąd wracać.

Oczywiście, było trochę do roboty, w końcu po to tam pojechałam, żeby pracować (; Jednak praca z końmi nie jest mi straszna; trochę gorzej z dziećmi, po pewnym czasie faktycznie ma się ich serdecznie dosyć. Nie zmienia to faktu, że ogrom zadań mnie nie przygniótł i chętnie powtórzyłabym taki wyjazd.

Na jednej z sesji udało mi się złapać parę fajnych kadrów w ruchu, bo konie pozowały świetnie. Jednak żal mi tych słabych kolorów, cieni, światła. Widać wyraźnie, że ten rodzaj zdjęć muszę jeszcze poćwiczyć.

Te zdjęcia kucyków bardzo mi się podobają, wyglądają jak z jakiegoś rajskiego ogrodu.

Mój ulubieniec Heniek, ciekawski, przyjazny i pomysłowy, taki wyłudzacz smaczków.

Aparat wzbudził powszechne zainteresowanie i wiele koni podchodziło go powąchać, ale Heniek w pewnym momencie ewidentnie się nudził i zaczął za mną chodzić. Co było niezwykle słodkie, ale ciężko robić zdjęcia, kiedy łazi za tobą wałach metr siedemdziesiąt, który do prawie wszystkich innych koni jest wrogo nastawiony c'x

 Tutaj z kolei zabawa dwóch maluchów :3

A poniżej Tania, żarłacz biały i ciasteczkowy potwór. Bardzo fajna kobyła, jeździłam na niej przez dłuższy czas, polubiłam ją bardzo. Z resztą wszystkie konie polubiłam.

Zdjęcia poniżej trochę mi żal, bo chociaż światło bardzo fajnie zgrało się z aparycją konia, to wcisnęła mi się w kadr linka padokowa, no i kolory mogłyby być trochę lepsze. Co nie zmienia faktu, że niezwykle podoba mi się, jak Portos na nim wyszedł.

Zbliżeń na oczy zrobiłam całą masę, jednak z jakiegoś powodu żadne zdjęcie nie wyszło tak, jakbym chciała.

Ta fotografia zarazem mi się podoba i mnie śmieszy, zdjęcie zrobione przez ogrodzenie mini-wybiegu, kucyk wygląda jakby zamknięto go w okratowanym więzieniu.

Swoją drogą ten maluch ma niesamowite oczy, żałuję trochę, że nie mam żadnego fajnego zdjęcia, na którym byłoby to wyeksponowane.

A to moje ulubione zdjęcie wściekłej miny. White wziął sobie pozowanie na poważnie c;

Dwa poniższe zdjęcia edytowałam, bo chociaż były całkiem fajne, to przez światło pod tym kątem mój aparat nie chciał tak ładnie łapać kolorów, jak z innych stron.

Na koniec zostawiłam moje dwa ulubione zdjęcia, są niemalże identyczne i trudno mi wybrać lepsze, ale polowałam na ten kadr od początku i jestem zachwycona zarówno światłem, jak i kolorami.

 

Co tu dużo mówić, miałam cudowne wakacje w siodle, poznałam nowych ludzi, nową stajnię, do której chętnie będę wracać, no i nacykałam zdjęć c;

Przyznam się, że po półtorej roku bez treningów i bez Szafiry wkradło się do mojego serca zwątpienie. Wakacyjny wyjazd pchnął w końcu moją karierę jeździecką do przodu, dał mi możliwość spróbowania swoich sił, swoich pomysłów i dobrze było poczuć, że to co mówię ma jakieś znacznie. I chociaż moje umiejętności ujeżdżeniowe zwiększyły się nieznacznie, to wróciłam na wieś z nadzieją. Z przekonaniem, że da się. Wystarczy tylko spróbować.